Deze week heb ik ernstig medelijden met mijzelf. Na die ontzettend lekkere kerstkransjes, wijntjes en nieuwjaarsbubbels, heb ik besloten mijn lichaam weer wat liever te behandelen en dus ben ik aan de detox. Vanuit de natuurvoeding betekent dat: een week lang geen koffie, zwarte thee, suiker, zuivel en alcohol. Verder eet ik gewoon. Dat ‘gewoon’ is niet zo gewoon eerlijk gezegd, want ontwijk die suiker maar eens (ook geen honing) en zuivel zit ook in mega veel salades, smoothies etc. Maar het allerergste vind ik nog dat ik geen koffie kan drinken. Ik smacht er nu werkelijk naar en ik voel me een verslaafde.

Afgelopen week had ik de dagelijkse 3 bakkies al teruggebracht naar 2 en in het weekend naar 1 zodat de overgang niet zo groot zou zijn (want dit was niet mijn eerste keer), maar afgelopen maandag, op de eerste dag, ging het toch mis. Geteisterd door een mist in mijn hoofd die maar niet optrok en de hoofdpijn door het gemis van cafeïne, kon ik me slecht concentreren. Maar hey, de vakantie is voorbij en er moet gewerkt worden (lees: hoofd gebruiken).

Op een gegeven moment was ik die kruidenthee en dat wattenhoofd he-le-maal zat dus… toen heb ik stiekem een glas cola gedronken. Ik moest even iets hebben… en ik nam ook een pijnstiller trouwens. 

Suiker, cafeïne en medicijnen in de week dat ik mijn lever wil ontlasten haha! En waarom denk je, ging ik – natuurvoedingskundige en geen broekie op detox-gebied – voor de bijl? 

Simpel, ik had me onvoldoende voorbereid. 

Ondanks die extra groenten, fruit, nootjes, rozijntjes, kruidenthee in thermosfles etc. was ik toch onvoldoende opgewassen tegen die eerste ontwenningsverschijnselen. Mijn wilskracht was er simpelweg niet tegenop gewassen. 

Wilskracht, zo vaak wordt mensen met overgewicht verweten dat ze het niet gebruiken. Maar dat is onzin, voedsel is een primaire levensbehoefte en die drang naar eten en drinken zit diep, bij ons allemaal. Bovendien heb ik me laten vertellen dat wij mensen maar over hele kleine porties wilskracht beschikken. Daar ben je natuurlijk zo doorheen als je door de regen moet fietsen met een jellend kind achterop of voor de zesde keer die powerpoint presentatie ziet vastlopen. 

Hamvraag: Maar hoe houd je het dan vol als je niet op je wilskracht kunt rekenen?

Heel saai; een goede voorbereiding dus. Want het gaat hier over gedragsverandering, eetpatronen die erin zijn gesleten in de loop der jaren en die volledig in je dagelijkse gewoontes zitten. Net zoals het licht aan doen, de deur op slot en je schoenen aantrekken. Gedrag waar je niet meer bij nadenkt. Dat ingesleten gedrag, samen met de dagelijkse verleidingen waarmee je continue te maken krijgt op straat, op je werk, op een verjaardag/etentje etc., is het moeilijkste om te veranderen. En dan hebben we het ook nog over verandering van een primaire levensbehoefte… ga er maar aanstaan. Ik heb ontzettend veel respect voor mensen die het lukt op eigen houtje kilo’s kwijt te raken en voor rookverslaafden die zijn gestopt.

Het was me niet gelukt want:

1. Het afbouwen van de koffie heeft langer de tijd nodig, ik zou bijvoorbeeld een hele week maar 1 kop koffie per dag kunnen drinken en daarnaast meer andere dranken als surrogaatkoffies drinken om mijn lichaam te laten wennen aan minder cafeïne
2. Ik had geen lekker verantwoord alternatief bij me voor het moment waarop ik het echt moeilijk zou krijgen
3. De timing; na een periode van behoorlijk veel koffie, wijn, suiker en vet, ga ik ineens ‘cold turkey’ stoppen; als straf roept mijn lijf dan heel hard om die lekkere dingen. Beter om het voorjaar te kiezen, dat is natuurtechnisch gezien ook beter want dan kunnen we meer naar buiten en is het tijd om je van je ‘winterjas’ te ontdoen.
4. En last but not least; als je je hoofd moet gebruiken en je weet dat je hoofdpijn van een koffie-detox krijgt, dan moet je dus zorgen dat je geen denkwerk hoeft te verzetten. Kies bijvoorbeeld de vakantie als moment of een retreat (in een warm land met yoga en meditatie, dat is helemaal de bom natuurlijk), maar ja, uitwaaien op Vlieland is ook lekker.

Het moraal van dit verhaal; volhouden is niet tandenknarsend volharden, maar jezelf helpen met de lekkerste alternatieven.  Heb al dat nieuwe lekkers altijd bij de hand, zodat je geen strijd in je hoofd hoeft te leveren en direct je behoefte kunt bevredigen. Nou ja, die granenkoffie is natuurlijk niet hetzelfde als die lekkere espresso waarmee je collega net voor je neus gaat zitten, maar het is te doen, voor een week ;-).